-Στην περιοχή του Τυρνάβου, που έχει συνδεθεί ιστορικά
με την παραγωγή τσίπουρου στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη τη Θεσσαλία,
χιλιάδες αμπελουργοί και αποσταγματοποιοί αγωνιούν για την επόμενη μέρα του
προϊόντος, αλλά και της αμπελοκαλλιέργειας συνολικά.
-Έπειτα
από την παραπομπή της χώρας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, που επισείει τον κίνδυνο
διπλασιασμού του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (από 50% σε 100%) στο εμφιαλωμένο
τσίπουρο και τον σχεδόν δεκαπλασιασμό του (από 6% σε τουλάχιστον 50%) στο χύμα
τσίπουρο διημέρων, το μέλλον του κλάδου προβλέπεται ζοφερό, αναφέρουν.
«Στον Τύρναβο μόνο υπάρχουν
10 αποσταγματοποιοί και περί τα 200 καζάνια, στα οποία αποστάζουν 1.500-1.800
αμπελουργοί κάθε χρόνο, οι οποίοι πληρώνουν για την έκδοση αντίστοιχου αριθμού
αδειών. Τα καζάνια αυτά τροφοδοτούνται με περίπου 30 εκατ. κιλά σταφύλια», λέει
στο «Εθνος» ο πρόεδρος του Αγροτικού Οινοποιητικού Συνεταιρισμού Τυρνάβου,
Αγησίλαος Ραψανιώτης και προσθέτει: «Αν ο ΕΦΚ για το τσίπουρο των διημέρων
ανέβει στο 50% θα είναι ασύμφορο για αυτούς τους ανθρώπους να συνεχίσουν και θα
στραφούν στα αποσταγματοποιεία και στα οινοποιεία για να δώσουν τα παραχθέντα
σταφύλια τους.
-Οι
μονάδες αυτές όμως δεν διαθέτουν επαρκείς αποθηκευτικούς χώρους, ώστε να
μπορέσουν να απορροφήσουν έναν τέτοιον όγκο. Μοιραία λοιπόν θα οδηγηθούν σε
μαρασμό και θα αναγκαστούν να ξεχερσώσουν τα αμπέλια τους. Αν σταματήσουν τα
καζάνια, αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς το μέλλον της αμπελοκαλλιέργειας και το
αντίκτυπο στην εθνική οικονομία».
«Aυτογκόλ»
-Ο Συνεταιρισμός ήταν ο πρώτος που παρήγαγε εμφιαλωμένο τσίπουρο στην Ελλάδα
και φρόντισε να αναγνωριστεί το τσίπουρο Τυρνάβου ως προϊόν Προστατευόμενης
Γεωγραφικής Ενδειξης από το 1989. Με 500 αμπελουργούς-μέλη σήμερα,
διαχειρίζεται 8.500 στρέμματα αμπελοκαλλιέργειας από ένα σύνολο 25.000
στρεμμάτων που αποτελούν τον αμπελώνα του Τυρνάβου.
-Οι εξελίξεις στον κλάδο,
που ξεκίνησαν από ένα «αυτογκόλ», αναμένονται ραγδαίες και έχουν ήδη
πυροδοτήσει έναν μικρό «εμφύλιο» μεταξύ των παραγωγών τσίπουρου και ούζου.
Υπενθυμίζεται πως το ούζο είναι κατοχυρωμένο από το 1993 στον Ευρωπαϊκό
Κανονισμό για τα αλκοολούχα ποτά ως παραδοσιακό ελληνικό προϊόν με μειωμένο ΕΦΚ
50%, σε αντίθεση με το τσίπουρο, όπου ο μειωμένος ΕΦΚ αποφασίστηκε μονομερώς
από τη χώρα μας με κρατικό νόμο. Μια προσφυγή των επίσημων αποσταγματοποιών
κατά των διημέρων αποκάλυψε το ζήτημα και έφερε την Ελλάδα υπόλογη στο
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
«Εμείς στον Τύρναβο πιέζαμε
να γίνεται εμφιάλωση στο τσίπουρο. Μπήκαμε μπροστά, ήμασταν οι πρώτοι που το
εμφιαλώσαμε και ήδη από το 1989 ήμασταν μία από τις τέσσερις περιοχές της χώρας
με επώνυμο τσίπουρο», επισημαίνει ο Στέλιος Παπράς, αποσταγματοποιός, και
υποστηρίζει πως αν ένα ποτό έπρεπε να προστατεύεται ως παραδοσιακό και να έχει
μειωμένο ΕΦΚ, αυτό είναι το τσίπουρο και όχι το ούζο.
«Το
τσίπουρο είναι το παραδοσιακό, λαϊκό ποτό των φτωχών στρωμάτων, που παράγεται
από ελληνικά στέμφυλα και ενσωματώνει τον ιδρώτα του Ελληνα αμπελουργού.
Αντίθετα, το ούζο παράγεται από εισαγόμενα ζαχαρότευτλα, πατάτα και άλλα
προϊόντα. Είναι τραγελαφικό και άδικο να επιδοτούμε την κατανάλωση ξένων
αγροτικών προϊόντων και να έχουμε διπλάσια φορολογία στα ελληνικά», ανέφερε.
Βασίλης Ιγνατιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου