(Απόσπασμα από το εξαίρετο
βιβλίο έκδοσης 1985 του βραβευμένου Καθηγητή κ.Γ.Κ.Χατζοπούλου ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ
ΚΡΥΟΝΕΡΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ).
Θαμάζομαι σιγίζομαι
΄πε πού τρέχ’ το κρυόνερο.
Από ψηλά γκρεμίζεται
σε περιβόλι χύνεται.
Να γένει γης και κουρνιαχτός
να γένει βρισκιμιό νερό.
Περνούν διαβάτες πλύνονται
μαντήλι και σκουπίζονται.
Πέρασε κι ένας αγαπητικός
πήρε νερό και πλύθηκε
μαντήλι και σκουπίστηκε.
-Το
δημοτικό αυτό τραγούδι που ήταν πολύ αγαπητό στο Κρυόνερο το συνέθεσε η
Κρυονερίτικη λαϊκή μούσα σε χρόνο απροσδιόριστο με σκοπό να αιτιολογήσει την
ονομασία του χωριού, που βρισκόταν νοτιοανατολικά των 40 Εκκλησιών και
βορειοδυτικά της Βιζύης. Σήμερα οι Τούρκοι το λένε Σοουτσάκ (= κρύο νερό).