Αξιοποίηση ορεινών αγρών με καλλιέργεια τρούφας.

Η συγκομιδή της τρούφας γίνεται με τη βοήθεια ειδικά εκπαιδευμένων σκύλων.

Βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των εναλλακτικών τρόπων αξιοποίησης της γης.

-Μπορούν να εκμεταλλευθούν άγονες εκτάσεις, το επενδυτικό ρίσκο είναι ελάχιστο καθώς αρκεί πολύ μικρό αρχικό κεφάλαιο, η απαιτούμενη καλλιεργητική φροντίδα είναι μικρή καθώς δεν χρειάζεται καν φυσική παρουσία και παρ’ όλα αυτά οι προοπτικές κέρδους που εμφανίζουν είναι πολύ μεγάλες.

-Ο λόγος για τις καλλιέργειες της τρούφας στις ρίζες δέντρων και των μανιταριών πάνω σε κορμούς ξύλων, δύο σύγχρονες και πρωτότυπες αγροτικές δραστηριότητες που, αν μη τι άλλο, μπορούν να αποτελέσουν μια καλή πηγή συμπληρωματικού εισοδήματος.

Η τρούφα, το χαβιάρι της γης, δεν έχει καλλιεργητικές απαιτήσεις, καθώς αναπτύσσεται στο υπέδαφος ακόμη και άγονων εκτάσεων και η τιμή της φθάνει έως 700 ευρώ το κιλό, ενώ η πρωτότυπη καλλιέργεια μανιταριών πάνω σε κορμούς δέντρων με ελάχιστο οικονομικό κόστος και χωρίς την ανάγκη απόκτησης ειδικού εξοπλισμού, φαντάζει ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για πρόσθετο εισόδημα.

-Οι «Επαγγελματικές Ευκαιρίες» παρουσιάζουν τα μυστικά και τις τεχνικές για τις δύο αυτές πολλά υποσχόμενες καλλιέργειες.

Πρόσθετο εισόδημα μπορεί να προσφέρει η μαύρη τρούφα.

-Στην Ελλάδα υπάρχουν χιλιάδες αγροτεμάχια, οι ιδιοκτήτες των οποίων δεν μπορούν να τα εκμεταλλευτούν, λόγω του ότι μένουν μακριά και εργάζονται σε μεγάλα αστικά κέντρα. Ακόμη και η καλλιέργεια ελιάς ή σιταριού απαιτεί την παρουσία τους εκεί, αρκετές φορές και σε συγκεκριμένο χρόνο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μένουν ανεκμετάλλευτα. Αντίθετα, η καλλιέργεια της τρούφας δεν απαιτεί την παρουσία του καλλιεργητή, ο οποίος μπορεί να ασχολείται με τη φυτεία του, όποτε αυτός ευκαιρεί.

-Εφόσον μάλιστα η συγκεκριμένη έκταση κατέχεται νόμιμα από τον φερόμενο ως ιδιοκτήτη της, με μια απλή κοινοποίηση στο δασαρχείο της περιοχής του, αποτρέπει το ενδεχόμενο να χαρακτηριστεί -κάποια στιγμή- η συγκεκριμένη έκταση ως δασική.

-Η καλλιέργεια αυτή παρέχει μια εναλλακτική ευκαιρία αξιοποίησης των ορεινών αγρών που εγκαταλείπονται με αυξανόμενο ρυθμό εξασφαλίζοντας ένα ελκυστικό συμπληρωματικό εισόδημα.

-Είναι μια επιχείρηση που υλοποιείται με πολύ μικρό αρχικό κεφάλαιο, αλλά κυρίως δεν έχει πάγια έξοδα.

-Αντί να φυτέψει κάποιος σε ένα αγρόκτημα ελιές, ή αμυγδαλιές, φυτεύονται δασικά δέντρα. Διάφορα είδη βελανιδιάς, πεύκα, φλαμουριές, κουκουναριές κ.ά. Δημιουργείται δηλαδή ένα μικρό δασάκι με άγρια δέντρα, στων οποίων όμως το ριζικό σύστημα -πριν φυτευτούν- έχει εγκατασταθεί εργαστηριακά ο μύκητας της τρούφας. Τα δύο επόμενα καλοκαίρια μετά τη φύτευση, αυτά τα δέντρα θα χρειαστούν λίγο πότισμα για να «πιάσουν».

-Η μέση παραγωγή της τρούφας είναι 4-5 κιλά το στρέμμα, που μπορεί να φθάσει τα 10-12 κιλά σε πετυχημένες καλλιέργειες και οι τιμές παραγωγού για τη μαύρη τρούφα είναι 600-700 ευρώ το κιλό και για τη θερινή τρούφα 100-150 ευρώ το κιλό. Τα δέντρα με τα οποία συμβιώνει κυρίως, είναι: Οι δρυς, οι φουντουκιές, τα πουρνάρια, τα πεύκα, οι λεύκες κ.λπ. Ο αναπαραγωγικός κύκλος της μαύρης τρούφας αρχίζει την άνοιξη και διαρκεί 8-9 μήνες.

-Η μαύρη τρούφα δεν μπορεί να ευδοκιμήσει παρά μόνο σε μερικά είδη εδαφών και συγκεκριμένα σε ασβεστώδη ή ασβεστούχα με μεγάλο εύρος περιεκτικότητας σε ασβέστιο και με υψηλό pH 7-8,5 καλό αερισμό, καλή στράγγιση και χαμηλή περιεκτικότητα σε άζωτο. Αλλα είδη τρούφας, όπως η θερινή τρούφα (Tuber aestivum), δεν είναι τόσο απαιτητικά και μπορούν να αναπτυχθούν ακόμη και σε ελαφρώς όξινα εδάφη.

-Οι τρούφες συμβιώνουν με πολλά είδη φυτών. Τα κυριότερα είδη φυτών, των οποίων οι ρίζες συμβιώνουν με το μυκήλιο της τρούφας και τα οποία ευρίσκονται αυτοφυόμενα στα δάση ή καλλιεργούνται σε συστηματικές καλλιέργειες για την παραγωγή τρούφας, είναι η δρυς και η φουντουκιά.

-Πριν από την εγκατάσταση μιας νέας φυτείας, με φυτά εμβολιασμένα με τον μύκητα της τρούφας, πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του τους κάτωθι παράγοντες, όπως το pΗ του εδάφους, την ανάλυση του εδάφους, το είδος του φυτού που θα χρησιμοποιηθεί κ.λπ.

Τεχνική της φυτεύσεως

-Οι περίοδοι φυτεύσεως είναι δύο: Το φθινόπωρο, από τα μέσα Σεπτεμβρίου έως τον Νοέμβριο, και στο τέλος του χειμώνα, από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάρτιο. Η προμήθεια των μυκορριζομένων φυτών πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένες επιχειρήσεις παραγωγής τέτοιων φυτών, οι οποίες έχουν την ειδική πιστοποίηση για παραγωγή και εμπορία μυκορριζομένων φυτών από τους ειδικούς για την εργασία αυτή πιστοποιητικούς οργανισμούς του εξωτερικού. Φυτεύονται συνήθως 50-60 φυτά το στρέμμα.

-Με βάση την ανάλυση του εδάφους που διενεργείται πριν από την εγκατάσταση της τρουφοκαλλιέργειας, γίνεται η κατάλληλη λίπανση του εδάφους ώστε να προλαμβάνονται πιθανές ελλείψεις του σε μακροστοιχεία και ιχνοστοιχεία.

-Για την καταπολέμηση των ζιζανίων χρησιμοποιούνται ζιζανιοκτόνα όπως το Roundup. Επίσης με τη χρησιμοποίηση του χορτοκοπτικού για το κόψιμο των ζιζανίων και τον έλεγχο της αυτοφυούς βλαστήσεως. Εχει διαπιστωθεί ότι δένδρα που έχουν ικανοποιητική παραγωγή τρούφας είναι τα περιποιημένα και κλαδεμένα, τα οποία είναι εγκατεστημένα σε εδάφη με μικρό βάθος και έχουν μέτρια γονιμότητα. -Τo πότισμα των δένδρων πρέπει να γίνεται κατά το πρώτο έτος απαραιτήτως μετά τη φύτευση, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να καταστραφούν τα μυκόρριζα του δενδρυλλίου από την ξηρασία.

Η συγκομιδή της τρούφας

-Πριν αρχίσει να παρουσιάζεται η «καρποφορία» της τρούφας, παρατηρείται το φαινόμενο του «καψίματος» κάτω από την κόμη του δέντρου και συνήθως μέχρι εκεί που επεκτείνεται το ριζικό του σύστημα. Η τρούφα συνήθως ευρίσκεται σε βάθος μερικών εκατοστών 10-25 cm μέχρι 40-50 cm από την επιφάνεια του εδάφους. Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, άλλοτε χρησιμοποιούνταν ο χοίρος, σήμερα κυρίως χρησιμοποιείται ο εκπαιδευμένος σκύλος.

Κώστας Νάνος

http://www.ethnos.gr/entheta