Το Πάσχα του κορωνοϊού!

-Ένα ξεχωριστό Πάσχα που θα θυμόμαστε χρόνια περάσαμε χθές Κυριακή 19 Απριλίου 2020, που πολύ εύστοχα θα ονομάζεται Πάσχα του κορωνοϊού. Μία Ανάσταση που δεν έμοιαζε με καμία προηγούμενη αφού οι Εκκλησίες ήταν κλειστές και χωρίς κόσμο και οι Ιερές ακολουθίες να ακούγονται μόνο από τις συσκευές τηλεοράσεων από τα μπαλκόνια των πιστών.

-Μία ευχάριστη έκπληξη για τους κατοίκους του Καλαμπακίου ήταν την ώρα της Αναστάσεως που όλοι παρέμεναν στα σπίτια τους λόγω του περιορισμού των μετακινήσεων, περιπολικό του Αστυνομικού Τμήματος Δοξάτου να περιφέρεται σε όλους τους δρόμους του χωριού και με μεγάφωνα να στέλνουν το μήνυμα «Χριστός Ανέστη» που ακουγόταν δυνατά ώστε να φτάσει το μήνυμα σε κάθε σπίτι.

-Ένα Πάσχα ξεχωριστό που γεννούνται ανάμεικτα συναισθήματα εκτός από τα αρνητικά λόγω των περιοριστικών μέτρων που έχουν επιβληθεί για την αποτροπή μετάδοσης του φονικού κορωνοϊού. Σίγουρα δεν θα πέρασε απαρατήρητα από κανένα ότι στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διαδίκτυο ή τηλεοπτικά κανάλια δεν ακούστηκαν τροχαία ατυχήματα με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες που είχαμε κάθε χρόνο τις ημέρες του Πάσχα. Επίσης τουλάχιστον μέχρι σήμερα δεν ακούστηκε κάποιο ατύχημα με τραυματισμό που είχαμε τα βράδια της Ανάστασης όταν άνθρωποι χωρίς καμία γνώση επιχειρούσαν να πετάξουν τα πυροτεχνήματά τους.

-Ακόμη έλειψαν τα μποτιλιαρίσματα χιλιομέτρων σε εκδρομείς που επιχειρούσαν με τα αυτοκίνητά τους μαζικές μετακινήσεις από τα αστικά κέντρα προς την ύπαιθρο, καθώς και οι επισκέψεις στα Νοσοκομεία ανθρώπων με αρρωστημένη βαρυστομαχιά από την υπερβολική κατανάλωση της μαγειρίτσας ή του οβελία στην σούβλα.

-Φυσικά αυτό που έλειψε φέτος και θα το θυμόμαστε, είναι οι ατελείς οικογενειακές συγκεντρώσεις καθόσον μέλη της οικογενείας δεν μπορούσαν να προσέλθουν λόγω των περιορισμών των μετακινήσεων, το βράδυ της Ανάστασης όπου συγκεντρωνόμασταν όλοι στην πλατεία του χωριού γεμίζοντας την νύχτα με τα μικρά φωτάκια των λαμπάδων, ο χαρούμενος ήχος από τις καμπάνες τις εκκλησίας για το «Χριστός Ανέστη», και η ζεστασιά που ένοιωθες στα σωθικά σου όταν αγκάλιαζες τα αγαπημένα σου πρόσωπα.

-Ακόμη για πολλούς παππούδες και γιαγιάδες μεγάλη ήταν η  στενοχώρια που έλειπαν από κοντά τους τα εγγόνια τους, και που έχουν να τα σφίξουν στην αγκαλιά τους τουλάχιστον περισσότερο από 40 ημέρες.

-Ελπίζουμε και ευχόμαστε του χρόνου να είμαστε όλοι εδώ και να περάσουμε ένα Πάσχα Ελληνικό προσμένοντας την δική μας Ανάσταση επιστρέφοντας στην κανονικότητα.-