Ο παγωτατζής της γειτονιάς μας την δεκαετία 1960…

 

-Τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι δεν είχαν αρκετά χρήματα για να έχουν ψυγείο στο σπίτι τους. Ούτε και οι μαγαζάτορες μπορούσαν εύκολα να αγοράσουν ένα ψυγείο για το μαγαζί τους. Έτσι τα παιδιά μπορούσαν να πάρουν παγωτό μόνο από τον παγωτατζή. -Κάθε πρωί ο παγωτατζής αγόραζε μεγάλες κολόνες πάγου. Τις έβαζε μέσα στο καρότσι με το παγωτό που είχε φτιάξει και γύριζε τις συνοικίες καλώντας τα παιδιά να αγοράσουν παγωτό.  

-Με το τρίτροχο ποδήλατο ή το μηχανοκίνητο καροτσάκι έκανε την εμφάνισή του στα συνηθισμένα στέκια, και διαλαλούσε το παγωτό του, στα δημοτικά σχολεία, στις εκκλησίες τις Κυριακές και τις γιορτές, στους γάμους και στα πανηγύρια, στις πλατείες, στα παζάρια, στις εκδρομές, στους ποδοσφαιρικούς αγώνες και όπου αλλού σύχναζε πολύς κόσμος. Με το καρότσι του γεμάτο παγωμένη κρέμα και παγωτά κασάτα περιφέρονταν στις γειτονιές και πούλαγε την γλυκιά πραμάτια του.

-Μέσα σε ένα μεγάλο κάδο με χιόνι (ή έτοιμο πάγο αργότερα), έριχναν στρώσεις αλάτι για να διατηρείται η θερμοκρασία κάτω από το μηδέν. Εκεί βύθιζαν ένα δεύτερο κάδο πιο μικρό, γεμάτο παγωτό, το οποίο κάθε λίγο ανακάτευαν με μια μεγάλη ξύλινη κουτάλα για να μην κρυσταλλώσει. 

-Στο Καλαμπάκι, την δεκαετία 1960 και αρχές 1970 θυμόμαστε τον κυρ-Αλέξη με το τρίτροχο ποδοκίνητο καροτσάκι του να περιφέρεται στους δρόμους του χωριού και να πουλάει τα δροσερά παγωτά χωνάκι… εμείς παιδιά τότε τον περιμέναμε αφού πρώτα κάναμε έφοδο στις φωλιές στο κοτέτσι με τα αυγά… αφού είχαμε προμηθευτεί τα φρέσκα αυγά, αγοράζαμε από τον κυρ-Αλέξη το παγωτό χωνάκι… η τιμή, ένα αυγό ένα χωνάκι.

-Τον κυρ-Αλέξη τα βράδια του καλοκαιριού τον έβρισκες πάντα σταθμευμένο με το καρότσι του στην πλατεία του χωριού, κάτω από το υπερυψωμένο καφενείο του Όθωνα να πουλάει τα παγωτά του… αξέχαστες εποχές που θυμόμαστε με νοσταλγία!