ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΣΤΟ ΚΑΛΑΜΠΑΚΙ!

-Σήμερα βρέθηκα στο Καζάνι του Σύμου στην αγροτική περιοχή του Αγίου Αθανασίου Δράμας όπου ο φίλος μου ο Μήτσος ξεκίνησε από το πρωϊ το ψήσιμο των στρέφυλλων (τσίπουρων) για να παράγει το φημισμένο πλέον στην περιοχή του Καλαμπακίου ντόπιο τσίπουρο εκλεκτής ποιότητας με την ονομασία  «Κασέρη»

-Η ευωδία που σου έρχεται όταν μπαίνεις στον χώρο που είναι το“καζάνι” δεν περιγράφεται πραγματικά είναι εμπειρία ζωής τόσο η όλη τελετουργία απόσταξης, όσο και το mood της περιρρέουσας ατμόσφαιρας με το άφθονο τσίπουρο και τα ψητά που σερβίρονται επί τόπου από την παρέα που βράζει στο καζάνι.

-Για όσους δεν γνωρίζουν οι άδειες για τα καζάνια είναι λιγοστές για αυτό και τα Καζάνια είναι περιορισμένα και πολλοί (ειδικά στην Βόρεια Ελλάδα) μπορεί να μην τα γνωρίζουν. Οι άδειες λειτουργίας τους δεν δίνονται παρά μόνο μεταβιβάζονται και πολλές φορές θεωρούνται περιουσιακό στοιχείο.

-Στο τεχνικό μέρος τώρα η διαδικασία για την παραγωγή του τσίπουρου ειναι η εξής:
Τα στρέφυλλα ή τσίπουρα (πατημένα σταφύλια) μπαίνουν σε καυτό χάλκινο καζάνι όπου η φωτιά είναι πολύ δυνατή εκεί  μέσα ξεπλένονται με λίγο νερό έτσι ώστε να αρχίζει το βράσιμο, όπου με την συνέχεια οι καυτοί ατμοί οδηγούνται στο “ψυγείο“,  εκεί τρέχει συνεχώς παγωμένο νερό που τους υγροποιεί εμφανίζοντας τους σταγόνα σταγόνα στο στόμιο του σωλήνα όπου και ρέει στα ειδικά κανάτια για να μπουν στην βαρέλα.

-Τα στάδια βρασίματος για να βγει καλό το τσίπουρο είναι τουλάχιστον τέσσερα όπου και στο τελευταίο πολλοί προσθέτουν γλυκάνισο, φρούτα ειδικά κυδώνια,  άλλα μπαχαρικά και πάντα μετριούνται με τα γράδα, για τους βαθμούς απόσταξης.

-Ένα απαραίτητο εργαλείο για αυτό είναι το γραδόμετρο το οποίο μας καθορίζει την ποιότητα σε βαθμούς του τσίπουρου συνήθως 20 με 22 γράδα είναι μια καλή καζανιά αλλά αυτά είναι γούστα και μερικοί μερακλήδες ρίχνουν κι άλλο τα γράδα (17) με συνεχή βρασίματα.

-Όπως και να έχει ξαναλέω ότι αυτά που σας γράφω δεν μπορούν να περιγραφούν αν δεν ζήσετε την εμπειρία και σας την προτείνω ανεπιφύλακτα

-Μόνο μην ξεχάσετε τον απαράβατο κανόνα όπου λέει ότι δεν πρέπει ποτέ να πάτε με άδεια χέρια στο “καζάνι”. Μην ξεχνάτε ότι εκεί σας φιλεύουν δωρεάν άφθονο τσίπουρο και εσείς ανταποδίδετε με εκλεκτά εδέσματα όπως λουκάνικα, πανσέτες και σουβλάκια τα οποία ψήνονται και καταναλώνονται μετά συνοδείας τσίπουρου επιτόπου.

-Το πιό εκλεκτό έδεσμα σήμερα το έφερε ο φίλος μας ο Τάκης,  το έψησε ο ίδιος και μας το σέρβιρε, όπως φαίνεται στις παραπάνω φωτογραφίες και ήταν τα λαχταριστά καβούρια που ευωδίαζαν θάλασσα.

-Την παρέα τίμησε με την παρουσία του ο διατελών επί σειρά ετών Πρόεδρος της Κοινότητας Καλαμπακίου κ.Βασιλειάδης Χρήστος τον οποίο και ευχαριστούμε για την ευχάριστη παρέα του .

Καλές καζανιές λοιπόν, και αν υπάρχουν κάποια συντακτικά λάθη στο παρών κείμενο (παρότι το διόρθωσα τουλάχιστον 10 φορές) συγχωρέστε με αλλά με τόσο τσίπουρο που ήπιαμε είναι λογικό …